Duszpasterstwo Akademickie

Piątka

w Łodzi

Historia duszpasterstwa

Historia Duszpasterstwa Akademickiego „Piątka” rozpoczęła się ładnych parę lat temu. Można powiedzieć, że przez 5-tkę przewinęły się już pokolenia…

Po II wojnie światowej głównym duszpasterzem akademickim i inteligencji był o. Tomasz Rostworowski. Już w 1946 roku właśnie pod przewodnictwem o. Tomasza powstała Caritas Akademica, która organizowała stypendia i wakacje dla młodzieży. Kościołem akademickim stał się kościół OO. Jezuitów na Sienkiewicza, gdzie organizowane były regularne spotkania. Z czasem powstawały nowe ośrodki duszpasterskie. W 1963 roku powstało prowadzone przez XX. Salezjanów D.A. „Węzeł” w parafii św. Teresy. Rok później proboszcz parafii katedralnej – bp Jan Fondaliński, ze względu na dużą liczbę studentów mieszkających w pobliskich akademikach przy Al. Politechniki zdecydował o zorganizowaniu trzeciego ośrodka duszpasterskiego dla studentów w Łodzi. W kolejnych latach powstawały nowe, mniejsze już ośrodki duszpasterskie, w których młodzież akademicka mogła dzielić się wiarą i spotykać się na wspólnej modlitwie. W 1966 było 6, a kilka lat później już 42 takie placówki!

Pierwsze spotkania akademickie przy łódzkiej katedrze rozpoczęły się w 1964 r. Prowadził je ks. dr Norbert Rucki, a po kilku miesiącach zastąpił go ks. mgr Ryszard Salski. Pierwszym nominowanym duszpasterzem braci studenckiej, na blisko 10 lat został ks. mgr Jan Sobczak – wikariusz parafii katedralnej. I tak to się zaczęło.

Trzeba tu podkreślić, że to sami studenci przyczynili się do powstania DA najwyraźniej wystarczająco natrętnie zadręczając miejscowych księży swymi potrzebami rozmów, modlitw i życia w chrześcijańskiej wspólnocie. Pierwszą próbą stworzenia wspólnoty akademickiej były rekolekcje wielkopostne z udziałem xx. Salskiego i Ruckiego. Potem zaczęły się spotkania w salkach plebani katedralnej.

Inicjatywa stworzenia DA była jednak dość ryzykowna, był to bowiem czas, gdy ze względów „bezpieczeństwa” na wieczorki taneczne przy kościele trzeba było ubiegać się o specjalne pozwolenia u władz państwowych, a spotkania katolickiej młodzieży odwiedzali nieraz tajemniczy „goście”. Jakby było mało problemów z władzami, które starały się zdezintegrować katolickie środowisko studenckie poprzez ciągłą inwigilację i budowanie atmosfery strachu i niepewności, młode duszpasterstwo trapiły zwyczajne problemy ubogiego zaplecza technicznego.

 Oto jak wspomina początki DA „Piątka” sam ks. J. Sobczak:

„W parafii Katedralnej sporadyczne spotkania z młodzieżą akademicką rozpoczęły się wiosną 1964 r. Oficjalne duszpasterstwo akademickie z systematycznym programem zostało ogłoszone w październiku 1965r. Na duszpasterza został mianowany wikariusz parafii ks. Jan Sobczak. Do duszpasterstwa akademickiego przy Katedrze uczęszczała młodzież z domów akademickich, Studium Nauczycielskiego i studentów mieszkających w parafii. Ponieważ studenci przychodzący do duszpasterstwa akademickiego byli inwigilowani przez SB, jedna ze studentek SN – Wanda, wprowadziła kryptonim ” 5 ” i tak powstała w warunkach konspiracyjnych nazwa ośrodka akademickiego „Piątka”.

Ośrodek duszpasterstwa akademickiego przy Katedrze powstał w bardzo trudnych warunkach lokalowych. W parafii były tylko dwie salki: jedna przystosowana dla małych dzieci i druga dla dzieci starszych, młodzieży i zespołu śpiewaczego. Spotkania młodzieży akademickiej odbywały się w salce katechetycznej dla młodzieży szkolnej. Na pierwsze spotkanie przybyło ponad 50 osób. W salce tej odbywały się wykłady i konwersatoria. Konferencje ascetyczne, nabożeństwa i modlitwa odbywały się w Katedrze za głównym ołtarzem przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Przy tym obrazie z racji uroczystości tysiąclecia Chrztu Polski, studenci ufundowali marmurową tabliczkę przedstawiającą książkę z napisem „My chcemy Boga”. Tablicę wmurowaną w ścianę poświęcił ks. bp J. Fondaliński, proboszcz parafii. Ze względów politycznych i obawy przed zniszczeniem wykonano to bardzo skromnie. Wielu studentów obawiając się represji korzystało z duszpasterstwa ogólnego. Do duszpasterstwa akademickiego uczęszczało około 30 % studentów.

W roku 1968, nowy ordynariusz ks. bp Józef Rozwadowski przeznaczył całe pierwsze piętro domu kurialnego przy ul. Worcella 5. Powstała w ten sposób sala wykładowa, oddzielna kaplica, biblioteka, taras, kancelaria i pokój z kuchnią dla duszpasterza. W lepszych warunkach lokalowych duszpasterstwo znacznie wzrosło. Rotacyjnie przez ośrodek w ciągu roku przechodziło około 1000 studentów. Spotkania duszpasterskie odbywały się każdego wieczoru. Program sprowadzał się do:

- wykładów,
- konwersatorium,
- omawiania prasy i nowych publikacji,
- konferencji ascetycznych i liturgii,
- wieczorów rozrywkowych – towarzyskich,
- cykli konferencji zmiennych, jak przygotowanie do małżeństwa, czy do życia społecznego w oparciu o katolicką naukę społeczną.

Niedziele były dniem odwiedzin. Studenci udzielający się systematycznie w duszpasterstwie byli zastraszani przez SB. Byli przesłuchiwani na komendzie, w restauracjach, napadani w czasie powrotu do domu, bici na ulicy przez nieznanych młodych cywilów. Akcja SB najbardziej wzmogła się kiedy studenci przywieźli z Częstochowy Akt Milenijny adresowany do DA ” Piątka „. Akt ten był umieszczony na najbardziej oficjalnej ścianie kaplicy.

W sprawozdaniach ogólnopolskich DA „Piątka” było jednym z pierwszych, które prowadziło systematycznie kolędę po pokojach studenckich w domach akademickich.

W roku 1969 ks. bp J. Rozwadowski polecił organizować nowe duszpasterstwa akademickie w każdej parafii, gdzie zbierała się większa grupa młodzieży studiującej. Z tej inicjatywy powstały ośrodki w parafii Przemienienia Pańskiego, parafii św. Antoniego, parafii Wniebowzięcia N.M.P. w Pabianicach i Zgierzu. W roku 1972 diecezjalne duszpasterstwo akademickie liczyło dwa ośrodki duże: ” Piątka ” i ” Węzeł ” oraz 40 ośrodków mniejszych w parafiach. Każdy ośrodek miał swoją salkę i księdza duszpasterza. W roku 1971 Kolegium Księży Duszpasterstwa Akademickiego w Łodzi wybrało duszpasterzem akademickim diecezjalnym ks. Jana Sobczaka. Biskup ordynariusz potwierdził wybór i wydał nominację zwalniając go ze stanowiska kierownika Wydziału Katechetycznego, ale pozostawiając mu dalej wikariat w Katedrze. Funkcję tę pełnił do 1978 roku.

W roku 1972 ks. Jan Sobczak został powołany na Konferencji Episkopatu Członkiem Komisji do Spraw Apostolstwa Świeckich, której przewodniczył ks. kard. Karol Wojtyła. Z tego czasu pochodzą relikwie św. Jana Kantego ofiarowane przez kard. Wojtyłę dla ośrodka „Piątka”. Relikwie zostały umieszczone w drewnianym krzyżu stojącym na ołtarzu kaplicy akademickiej.

Program diecezjalnego duszpasterstwa akademickiego za ks. Jana Sobczaka obejmował następujące trzy zakresy: ogólnopolski, diecezjalny i parafialny. Udział w wymiarze ogólnopolskim sprowadzał się do pielgrzymki na Jasną Górę, Tygodnia Kultury i sesji roboczej dla księży duszpasterzy. Spotkania ogólnołódzkie odbywały się centralnie, lub w kilku rejonach. Dotyczyły: opłatka, sakrosongu, pielgrzymek, rajdów itp.

W parafiach odbywały się prelekcje, nabożeństwa i konferencje ascetyczne. Liczba ogólna studentów w Łodzi 22000, w duszpasterstwie 5000. Ks. Jan Sobczak

Historia obecnego budynku DA przy Skorupki 5 nie była od początku związana ze studentami. Ta secesyjna kamienica zakupiona w okresie międzywojennym przez Kurię, przeznaczona była początkowo na siedzibę dla łódzkiego sufragana, bpa Kazimierza Tomczaka. Jednak, gdy po wojnie biskup objął parafię Podwyższenia św. Krzyża budynek przy ul. Skorupki 5 zajęło łódzkie Wyższe Seminarium Duchowne (którego obecną siedzibę przy ul. Stanisława 14 do końca 1947 roku zajmowała z kolei Szkoła Oficerska M.O.)

W następnych latach budynek ten służył parafii katedralnej jako plebania. W tym czasie również zaszła zmiana patrona ulicy dość intrygująca zważając na to, że oprócz górującej nad okolicą Katedry znajdowała przy niej większość budynków łódzkiej Kurii. I tak miejsce bohaterskiego ks. Ignacego Skorupki zajął XIX-stowieczny działacz socjalistyczny Stanisław Worcell. Wreszcie swoją salkę w budynku przy Skorupki 5 otrzymali studenci.

W roku akademickim 1968/69 zorganizowano biblioteczkę akademicką, rok później duszpasterz zakupił dla DA pianino, a w roku 1970/71 studenci zyskali skromny barek gdzie można było porozmawiać przy herbacie i ciastkach. W roku 1972/73 spotkania akademickie w DA „5″ odbywały się już codziennie.

Pielgrzymki Młodzieży Akademickiej na Jasną Górę oraz przeprowadzone misje święte poprowadziły wspólnotę akademicką „Piątki” do szczególnego spotkania z Maryją w Kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, którego narodowa peregrynacja odbyła się w 1974. W to duchowe dzieło Polaków studenci włączyli się w sposób szczególny poprzez nocne czuwanie oraz uczestnictwo we Mszy Św., podczas której obecny jest ks. Karol kard. Wojtyła.

Po dziesięciu latach intensywnej i ofiarnej pracy ze studentami, w listopadzie 1974r., ks. Jan Sobczak został mianowany proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusa na Retkini.

Oto pamiątkowy wpis do Kroniki DA, jakim ks. Sobczak pragnął podsumować 10 lat swej posługi:

Łódź, 15 XI 1974
Zakończenie
Miało to być tylko jeden rok, a trwało 10.
Na niezaplanowanej drodze przypadło mi spędzić
najlepsze lata pracy i życia kapłańskiego.
Plany ludzkie nie zawsze pokrywają się z wyrokami Opatrzności.
Ziarno gorczycy z przypowieści Chrystusa o Królestwie
Bożym godne uwagi i oddania bez reszty czasu
w ludzkim życiu. To była mała grupa
studentów na salce katechetycznej – rozrosła się
jednak w duży ośrodek d.a. pod „5″.
Wyrazy uznania i wdzięczności wszystkim, którzy
na przestrzeni 10 lat swoją młodzieńczością, entuzjazmem,
pracą, całkowitym zaangażowaniem budowali podstawy
ośrodka i nadawali prężności życiu duszpasterskiemu.
Najlepsze życzenia kadrze następnej wraz z ich
Duszpasterzem. Niech ziarno gorczycy wzrasta i owoc
stokrotny przynosi.
 –  x J. Sobczak

 Po krótkim czasie osierocenia DA funkcję etatowego duszpasterza akademickiego oraz wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym objął na 15 lat ks. mgr Mirosław Strożka.

Przed nowym duszpasterzem stanęły trudne zadania. Jak wiadomo były to czasy „niepokojów społecznych” – KOR-u, sierpnia ’80, stanu wojennego, powszechnego przebudzenia aktywności społecznej. Duszpasterstwo tętniło życiem. Setki osób przewinęły się przez jego gościnne progi. Duszpasterz wędrował na uczelnie z posługą do strajkującej młodzieży. W okresie Bożonarodzeniowym odwiedzał studentów w domach akademickich, których liczba ciągle wzrastała. Ogromną popularnością cieszyły się rekolekcje w katedrze, a także prelekcje i spotkania kulturalne z okazji Dni Kultury Chrześcijańskiej, zwłaszcza spotkania z „niepokornymi”, wśród nich dr Stefana Niesiołowskiego, przybliżające społeczną doktrynę Kościoła. Duszpasterstwo uczestniczyło w corocznym Tygodniu Eklezjologicznym w Lublinie. Zapalona brać studencka wyjeżdżała na pielgrzymki, organizowała miesięczne skupienia, wspólne wakacje. Szczególną popularnością cieszyły się zapoczątkowane w 1974 r. jesienne i wiosenne rajdy „Spod piątki”. W ostatni pierwszy weekend maja 1984 r. duszpasterstwa akademickie Łodzi zebrały się na wspólne śpiewanie u oo. Bernardynów na tzw. „Górce”. Było to przygotowanie do majowej pielgrzymki akademickiej na Jasną Górę. Po całonocnym czuwaniu okazało się, że występy były oceniane przez Jury, które wyróżniło najlepsze zespoły. Od tamtej pory DA5 podjęło się organizacji Akademickiego Przeglądu Piosenki Religijnej (APPR).

Duszpasterstwo Akademickie podejmuje również wiele dzieł niesienia pomocy bliźnim. Są wśród nich spotkania z chorymi, a także udział z programem słowno-muzycznym w koncercie niewidomych z Lasek.

Niezwykle ważnymi momentami w życiu „Piątki” były spotkania z Ojcem Świętym. Pierwsze w 1983 roku – w Roku Świętym Odkupienia na Jasnej Górze. Kolejne w marcu 1985 roku podczas spotkania delegatów młodzieży całego świata w Rzymie, i w końcu to najbliższe sercu podczas trzeciej pielgrzymki Papieża Polaka do kraju w 13 VI 1987 roku na Lublinku, a także podczas spotkania papieża ze środowiskiem naukowym i kulturalnym Łodzi w katedrze, które ubogacili programem słowno-muzycznym. W tych to dniach studenci czynnie wspierali pracę organizacyjną, poprzez szykowania dekoracji ulic i akademików oraz służbę porządkową, podczas Mszy Św. nieśli dary oraz czytali modlitwę wiernych.

Wśród programowych wydarzeń „Piątki” zawsze znalazło się miejsce na spotkania z ludźmi tego świata oraz młodzieżą akademicką innych krajów. W 1976 gościł w Łodzi wysłannik Papieża, abp Luigi Poggi, w 1983 „pod Piątką” zawitała wspólnota Katholische Studierenden Jugenel z Koloni w Niemczech oraz ks. Jan Twardowski, który przybliżył studentom wybrane utwory swojej twórczości poetyckiej.

W 1986 absolwent duszpasterstwa – Józef Janiec przyjął święcenia kapłańskie i w kaplicy „pod Piątką” odprawił swoją mszę prymicyjną. Krótko po tym wydarzeniu, odbył się ingres do katedry łódzkiej nowego Pasterza Kościoła Łódzkiego – bp Władysława Ziółka.

Grzegorz Małecki zaprojektował i tworzył wraz z siostrami Bernardynkami z Łodzi-Rudy piękny sztandar DA Łódź!

Studenci z nowym zapałem angażowali się w proponowane spotkania, a także w organizację własnego lokalu na I piętrze (w tym kaplicy). W 1986 r. zapadła decyzja o remoncie i rozbudowie budynku przy ul. Worcella 5, w związku z powyższym spotkania odbywały się w kamienicy przy ul. Worcella 13. Nadzór budowlany prowadził inż. Wacław Filipowicz.

Poprzez kolejne jubileusze duszpasterstwo dochodzi do roku 1990, w którym to pod przewodnictwem biskupa Władysława Ziółka, świętowało w Szczawianie swoje XXV-lecie. Było około 150 osób! Wiele rodzin z dziećmi, wiele małżeństw, które poznały się w DA… Z okazji kolejnego jubileuszu DA wznowiło wydanie swojego śpiewnika „Bogu i Ojczyźnie”. W raz z jubileuszem „Piątki”, ks. Duszpasterz świętuje XV – lecie pracy w ośrodku duszpasterstwa. We wcześniejszym jubileuszu otrzymał tytuł kanonika.

Kiedy „Piątka” obchodziła swoje święto dokonała się zmiana opiekuna akademickiego. W czerwcu 1990 Ordynariusz diecezji mianował ks. Mirosława Strożkę proboszczem parafii św. Katarzyny w Zgierzu. Nowym duszpasterzem akademickim został ks. mgr Paweł Lisowski.

„Odzyskana po roku 1989 wolność, szybkie zmiany mentalności, szalona walka z Kościołem, nagle stanęły jako wyzwania nowych czasów. Czy dotychczasowe formy pracy nie zdezaktualizowały się? Co dziś młodzież przyciągnie? Czy zabieganie o pracę, o następne kursy kwalifikacyjne pozwolą na systematyczną formację? Pierwsze spotkania ze studentami nastąpiły na pieszej pielgrzymce łódzkiej. W grupie akademickiej idzie mała grupa studentów i absolwentów „Piątki”. Zmiana duszpasterza powoduje zawsze pewien kryzys. Pierwsze miesiące służą wspólnym poszukiwaniom, pojawiają się nowe osoby, zaczyna coś ożywać…” – takie słowa zatroskania i nadziei po rozpoczęciu pracy w DA wypowiedział ks. P. Lisowski.

Duszpasterstwo jak żywy organizm wraz ze zmianą duszpasterza i zmianą okoliczności historycznych odmieniło swoje oblicze. Rozpoczęły się nowe spotkania modlitewne i formacyjne. Polityczne otwarcie na świat, oznaczało możliwość wyjazdów na Europejskie Spotkania Młodych organizowane przez braci ze wspólnoty w Taize: m.in. w Pradze, Budapeszcie, Wiedniu, Monachium. DA 5 rozpoczęło także organizację pielgrzymek do samego Taize, również do La Salette, Rzymu. Podjęto również akcję wakacyjnej wymiany młodzieży polskiej ze studentami z Getyngi.

Jednym ze znaków nowego czasu była także zmiana nazwy ul. z Worcella na ks. Ignacego Skorupki, harcmistrza i bohatera narodowego.

W 1991 r., po dwuletniej przerwie, DA „Piątka” wznowiło Akademicki Przegląd Piosenki Religijnej w parafii św. Anny współpracując tam przez sześć lat z DA „Przymierze”. W sierpniu tegoż roku współorganizowało z Łódzką Pieszą Pielgrzymką pole namiotowe dla 9000 uczestników diecezji łódzkiej na VI Światowy Dzien Młodzieży w Częstochowie. Jako kontynuację tego spotkania, od 1992 współtworzyło spotkania młodzieży w Niedziele Palmowe.

Z czasem duszpasterstwo coraz bardziej rozwijało swoją działalność. Wydawane były śpiewniki (Kolędy, Śpiewnik Pierwszokomunijny, kilka wydań obszernego śpiewnika Śpiewajmy Panu, a także śpiewniki turystyczne), drobne broszury, Informator DA, a także miesięcznik społeczno-kulturalny WIDOKI, który osiągnął nakład 2000 egzemplarzy. Rozszerzano ofertę wspólnych wyjazdów wakacyjno – zimowych. W 1993 r. duszpasterstwo było członkiem założycielem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej. W jego ramach organizowało m.in. Drogę Krzyżową ulicami Łodzi w Wielki Piątek, która gromadziła kilka tysięcy ludzi. Dzięki powstaniu akademickiego zespołu wokalno-instrumentalnego nagrano kilka płyt CD (1995: Głośmy miłość, 1995: Chwała Panu – Śpiewy z Taize, 1998: Hymny Światowych Dni Młodzieży).

W 1993 r. poświęcenia odnowionego i rozbudowanego o jedno piętro budynku dokonał Arcybiskup Władysław Ziółek. Projekt kaplicy został wykonany przez architekta Pawła Filipowicza, a niezwykły kształt „pasyjki” stał się powszechnie używanym logo. Dzięki powiększeniu budynku DA, miejsce to stało się jeszcze bardziej gościnne i otwarte na nowe inicjatywy. W DA zaczęły spotykać się coraz liczniejsze grupy, zorganizowano również świetlicę dla niepełnosprawnych dzieci.

Właśnie ze względu na rozszerzającą się działalność DA, rosnące potrzeby i troskę o studentów z Osiedla PŁ, Ordynariusz łódzkiej archidiecezji zdecydował w 1993 roku, o mianowaniu drugiego duszpasterza DA. Został nim ks. dr Jan Słomka. Po 3 latach owocnej pracy ze studentami, otrzymał jednak zgodę na dalszą pracę naukową i opuścił Duszpasterstwo.

We wrześniu 1996 przybył do DA „Piątka” ks. dr Marek Kaczmarek. Jego posługa trwała 4 lata. W 1998 r. powołał do istnienia Studium Duchowości Chrześcijańskiej, które po roku istnienia zostało włączone w strukturę Instytutu Teologicznego. Dzięki staraniom ks. Marka Kaczmarka kaplica akademicka zyskała w 1999 r. relikwiarz św. Faustyny Kowalskiej.

Od września 2000 funkcję drugiego duszpasterza podjął ks. mgr Paweł Dziedziczak. Jego pierwszym zadaniem było poprowadzenie grupy nauczycieli akademickich na wrześniowe spotkanie w Rzymie.

Następujące zmiany duszpasterzy, zmiana pokoleń młodzieży a wraz z tym DA, rozpoczynało kolejny etap życia. Tygodniowy program DA był intensywnie wypełniony, bogaty w spontaniczne wyjazdy, skupienia: w Drzewocinach, Spale, Ognisku Miłości w Rogowie, czy Bałczu; czuwania, konwersatoria, medytacje z kanonami z Taize, czy wreszcie trening siatkówki w sali gimnastycznej Wyższego Seminarium Duchownego.

Rok 2000 stał się przełomowym: w Wielki Piątek wyruszyła po raz pierwszy Ekumeniczna Droga Krzyżowa ulicami Piotrkowską i Roosvelta. W czerwcu ponad 400 absolwentów i studentów świętowało 35-rocznicę powstania „Piątki”. Wówczas również ks. Arcybiskup uhonorował zasłużonego duszpasterza DA – ks. Pawła Lisowskiego tytułem kanonika. W sierpniu tego roku 150 osób uczestniczyło w Światowym Dniu Młodzieży w Rzymie, a tym samym – w Wielkim Jubileuszu Chrześcijaństwa. Rok Jubileuszowy został zamknięty wydaniem płyty CD 2000: Emmanuel. Kolędy, Pastorałki i Hymny Roku Jubileuszowego. Owocem Wielkiego Jubileuszu było m. in. zorganizowanie w sobotnie przedpołudnia Świetlicy dla dzieci z ubogich rodzin. Przez pierwsze lata patronowała im Agnieszka Miśkiewicz i Agnieszka Pałycha.

Latem 2001 roku młodzież podjęła się we współpracy z organizacją Wspólnota Polska, wyjazdu na misje ewangelizacyjno – oświatowe na Ukrainę. Odważna ósemka (dwoje z bratniego DA przy kościele św. Teresy) wyjechało na początku lipca na nieznane ukraińskie stepy… Całym przedsięwzięciem kierowała pani Helena Kshemińska. We Lwowie studenci mieli okazję zjedzenia nietuzinkowego śniadania w domu sławnej rodziny Ledóchowskich. Później potomek rodu – sympatyczny Rafał – oprowadził łódzką grupkę po uliczkach miasta. Miejscem przeznaczenia były jednak małe ukraińskie wioski skupione wokół Żytomierza, gdzie studenci zostali rozlokowani po dwie osoby. Mieszkano z reguły przy rodzinie, a zajęcia dla dzieci, młodzieży i dorosłych prowadzono pod opieką księży miejscowych lub księdza z Żytomierza. Po niecałym miesiącu poznawania gościnności i obyczajów mieszkańców Ukrainy (w dużej mierze pochodzenia polskiego) Piątkowicze ruszyli na szlak powrotny. Całkiem po drodze z Żytomierza studenci zwiedzili . Kijów i tylko ze względu na czekające w Polsce plany nie zobaczyli Odessy!

W 2002 roku DA5 zorganizowało wyjazd na Światowy Dzień Młodzieży do Toronto, a na przełomie lipca i sierpnia pielgrzymkę do Taize i sanktuariów Europy ( La Salette, Lyon, Ars, Cluny, Turyn – relikwie bł. Piotra Jerzego Frassatiego, Mediolan). Była również okazja na wspinaczkę we włoskich Dolomitach.

Wiosną 2002 roku Ks. Arcybiskup podjął decyzję o osuszeniu i remoncie piwnic oraz przebiciu frontowego wejścia z ul. ks. Skorupki 5. Architekt Mirosław Rybak wraz z zespołem architektów Dariuszem Witasiakiem i Pawłem Marciniakiem, przygotował plany przebudowy całego parteru. Prace remontowe rozpoczęły się wiosną od pogłębienia i osuszenia piwnic. Przebudowa parteru rozpoczęła się we wrześniu 2002 i trwała do marca 2003 roku. W pracach wzięły udział liczne grupy remontowe. Udział w projektowaniu wnętrz mieli absolwenci „Piątki”, mgr Monika Frątczak (ASP w Łodzi) oraz mgr inż. Krzysztof Woźniak (Wydział Architektury PŁ).

Budynek zyskał na dostępności, funkcjonalności i estetyce. Zwiększyła się również powierzchnia użytkowa, i tak np. pomieszczenia w piwnicy stały się miejscem pracy z dziećmi środowiskowymi i niepełnosprawnymi. Na parterze po lewej stronie od wejścia głównego usytuowana została nowa kaplica akademicka pod wezwaniem (jak dawniej) Odkupiciela człowieka i bł. Piotra Jerzego Frassatiego (przy wejściu wita wchodzących kopia obrazu Błogosławionego wykonana przez Żanetę Habdas w 1993 r.).

Na oprawę ołtarza powróciła płaskorzeźba „Ostatnia Wieczerza” wykonana ponad 30 lat temu przez studentów i absolwentów DA, a odnowiona przez Juliusza Czajkowskiego. Oprawę tabernakulum zaprojektował ks. Tadeusz Furdyna, a obrazu Matki Bożej (pędzla Żanety Habdas, 1997) Juliusz Czajkowski (również rzeźbienie w/w projektów). Fundatorami tabernakulum zostali Ewa i Stanisław Miturowie, monstrancji Julitta Nazdrowicz-Woodley, a witraży Renata i Jarosław Cichy.

Z drugiej strony korytarza, naprzeciwko kaplicy powstał  Bar-Kawiarnia „Kwadrans Akademicki”. Duszpasterze Akademiccy ks. Paweł Lisowski i ks. Paweł Dziedziczak podjęli dawno powstały projekt, aby na parterze przy ul. ks. Skorupki 5 znalazła się łatwo dostępna dla przybysza z ulicy kawiarenka, gdyż dotychczasowa, „była ukryta” na drugim piętrze. Pierwszym gospodarzem kawiarenki została mgr Agnieszka Pałycha.

27 III 2003 roku, dzień poświęcenia odnowionego budynku stał się oficjalnym otwarciem gościnnych progów DA „Piątka”. Tego wieczoru został wystawiony przez studentów DA spektakl pt. „Tryptyk o człowieku” w reżyserii absolwenta DA, Macieja Piotrowicza wg „Tryptyku Rzymskiego” Jana Pawła ll. Było to przedstawienie zrealizowane w kosmicznym tempie zważając na to, że ostatnie dzieło Ojca Świętego ukazało się w sprzedaży na początku marca. Wyboru tekstu dokonali Gabriela Matusiak i Maciej Piotrowicz.. Natomiast Katarzyna Morawska była twórcą oprawy choreograficznej. Muzykę do Tryptyku napisał i przygotował Jan Adamkiewicz. Wykorzystano również nagrania Wojciecha Kilara. Kierownictwem artystycznym zajęła się pani Romana Kamińska.

W 2004 roku zostaje utworzony Chór Akademicki, pierwsza próba odbywa się pod dyr. mgr. Elżbiety Tomali. 2 kwietnia 2005 roku umiera Papież Jan Paweł II, studenci ponownie organizują przedstawienie „Tryptyk o człowieku”, wystawiony 24. Kwietnia dedykowany jest zmarłemu Papieżowi.  Oficjalna premiera spektaklu odbywa się w Archikatedrze Łódzkiej, w dniu urodzin zmarłego Papieża – 18 maja, podczas uroczystej Mszy świętej. Przedstawienie to zostaje kilkakrotnie wystawione w łódzkich parafiach.  3 kwietnia 2006 roku „Tryptyk o człowieku” zostaje wystawiony na deskach teatru Nowego, rozbudowany o akt trzeci wg scenariusza ks. Pawła Lisowskiego.

W roku 2005 DA 5 obchodzi swoje okrągłe urodziny – od momentu powstania minęło już 40 lat!

25. czerwca odbyło się uroczyste spotkanie studentów, duszpasterzy i absolwentów z rodzinami. W Archikatedrze Łódzkiej została odprawiona uroczysta Msza święta koncelebrowana przez  ówczesnego  Metropolitę łódzkiego Arcybiskupa Władysława Ziółka. Studenci wystawili ponownie spektakl p.t. „Tryptyk o Pasterzu” wg scenariusza ks. Pawła Lisowskiego, w reżyserii Grzegorza Małeckiego. Zostały wydane kolejne – Jubileuszowe – płyty CD: Najpiękniejsze nagrania DA 5 oraz Emanuel – Bóg z nami.

W kronice duszpasterstwa po spotkaniu pozostały świadectwa absolwentów.

 „Być dobrym człowiekiem tego nauczyłam się w 5” – Małgorzata Adamus
„Tu zawsze jesteśmy młodzi” – Teresa Bulska

I tak po kolejnym jubileuszu ruszamy dalej i otwieramy drzwi dla kolejnych pokoleń.

Co roku studenci duszpasterstwa nie tylko kontynuują poprzednie dzieła swoich kolegów, ale wzbogacają o swoje własne autorskie pomysły.Bogactwem duszpasterstwa jest to, że każda nowa osoba wnosi tu samego siebie, swoje dary i talenty. Dzięki temu możemy organizować nowe wystawy  w naszej galerii, realizować zupełnie nowe pomysły. W roku  2006 powstają środowe spotkania „Gadu-Gadu-Gadu”. Spotkania przy przysłowiowym ciastku i herbacie, sprzyjają rozmowom na wszystkie ważne dla studentów tematy. Odbywają się one do późnych godzin nocnych :) . Przykładowo od 2006 roku trwały też spotkania pod tytułem „Salon myśli” gromadzący znanych ludzi, którzy dzielili się ze studentami swoją pracą i doświadczeniem życiowym.  Gościliśmy między innymi Stanisława Sojkę oraz Jerzego Zielnika.

W listopadzie 2007 roku ksiądz Paweł Lisowski został mianowany proboszczem parafii Matki Boskiej Fatimskiej w Łodzi. 30 listopada studenci wraz z duszpasterzami zorganizowali wieczór poezji księdza Pawła Lisowskiego. Drugim duszpasterzem zostaje ksiądz Jan Czekalski, który swoimi talentami wspiera m..in. naszą schole.

Od 2012 roku na nowo rozpoczęliśmy remonty w duszpasterstwie, które trwały prawie cały rok. Zostało odnowione i wyremontowane  całe drugie piętro  i nadany zupełnie nowy wygląd naszej kawiarence. Została też odmalowana kaplica duszpasterstwa oraz kawiarnia.

W  marcu 2012 roku ksiądz Jan Czekalski zostaje przeniesiony do parafii Matki Boskiej Dobrej Rady w  Zgierzu, a nowym duszpasterzem zostaje ksiądz Łukasz Tarnawski.  Ksiądz Łukasz rozpoczyna autorski cykl spotkań „Spotkania dla mężczyzn”.

Od początku istnienia DA powstawała Kronika, zawierająca niezwykle interesującą historię „Piątki”. Na szczęście I tom obrazujący początki tego ośrodka zachował się do dziś i stanowi niezwykłe świadectwo wiary tamtych czasów. (Przez ostatnie kilka lat myślano, iż Kronika bezpowrotnie zaginęła w okresie stanu wojennego – szczęśliwie okazało się jednak, że zawieruszyła się ona tylko podczas remontu i przeprowadzki DA.) Od 1982 prowadzony był drugi tom Kroniki, potem powstały również kolejne świadectwa z życia DA „5″. Wszystkie tomy dostępne są w naszej bibliotece. Można w nich odnaleźć m.in. zapiski z historii DA oraz fotografie tych, którzy współtworzyli NASZĄ „Piątkę”.

Jak zwykł mawiać arcybiskup Władysław Ziółek: „Piątka, bo zawsze na piątkę!”

Milena Przybysz, Anna Kozłowska